και πως θα κυλήσει στις φλέβες του χωριού μας…
Οι προηγούμενες γενιές απέτυχαν,
να διαχειριστούν, να συντηρήσουν να δυναμώσουν τον πνεύμονα του χωριού μας.
Να σταματήσουν την κατάρρευση, τη φθορά το μαρασμό των χωριών μας.
“Χαμένες στη μετάφραση” έφεραν τα μνημόνια, τον ατομικισμό, τη διαχείριση των συμφερόντων και των κρίσεων,
το βίο μας αλώνισαν, τ’ αυτιά μας θρυμμάτισαν με κραυγές και ψίθυρους.
Δεν έμαθαν ποτέ
τι θα πει αειφορία, τι θα πει να υποθηκεύουμε το μέλλον των επόμενων γενεών, με την υπερβόσκηση, την εξάντληση των υδροφόρων οριζόντων, το περιβάλλον γενικότερα, την ποδοσφαιροποίηση των ιδεών και της συμπεριφοράς.
Δηλητηρίασαν το νερό και τον αέρα που αναπνέουμε, μπόλιασαν τις ζωές με ομόλογα και πολέμους, εγκατέλειψαν και ερημοποίησαν τα πολύτιμα εδάφη μας καταδικάζοντας μας να “εισάγουμε ντομάτες, χαλβά και ξηρούς καρπούς από την Τουρκία”, σκλάβωσαν τους αγρότες μας, έθαψαν τον πολιτισμό μας!
Το ελάχιστο χρέος πια αυτών των χαμένων γενιών, που δυστυχώς όμως δεν φαίνεται να το νοιώθουν είναι να κάνουν τόπο στο νέο αίμα. Όσο πιο γρήγορα γίνεται. Πριν δηλητηριαστεί κι αυτό από την τοξικότητά τους από εξουσία, παράλογες φιλοδοξίες και συμφέροντα.
Το Τοπικό Συμβούλιο των Νέων του Δήμου, η Συνέλευση των κατοίκων της τοπικής μας κοινότητας, το αγκάλιασμα των νέων κατοίκων του χωριού μας και των φρέσκων ιδεών τους, το Σχολείο μας κι όποιες φρέσκιες ιδέες μπορεί να δείξει ένα άλλο μέλλον.
Προς το παρόν είναι διαμάντια που ξεφτίζουν αραχνιασμένα σε διατάξεις νόμων, εγκυκλίων. Ας τα γυαλίσουμε λίγο για να λάμψουν!