Η ανάγκη για ολιστική διαχείριση

Στο δρόμο του από το βουνό στη θάλασσα και τους ποταμούς, το νερό απορρέει σε λεκάνες, περνώντας σύνορα, δημοτικά, νομών, περιφερειών και κρατών σε ορισμένες περιπτώσεις μέσω πλωτών οδών, υπογείως κλπ.  Στη διαδρομή τους αυτοί οι δρόμοι επηρεάζουν τα οικοσυστήματα και τους ανθρώπους που ζουν και αισθάνονται ένα από τα στοιχεία του οικοσυστήματος, το νερό, ως μέρος της ύπαρξής τους.

Ο κόσμος, η ήπειρός μας, η χώρα μας, η περιφέρεια, οι δήμοι και τα χωριά μας συναντούν ολοένα και πιο έντονη μια μεγάλη πρόκληση, την ανάγκη για σωστή διαχείριση του νερού, αυτού του σπάνιου πόρου που αποτελεί νευραλγικό μέρος του οικοσυστήματος.

Οι κάτοικοι, οι διαφορετικοί χρήστες του νερού και οι τοπικοί και περιφερειακοί φορείς – εκπρόσωποί τους (Περιφέρειες, Δήμοι, τοπικές κοινότητες, ΟΕΒ, μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί και άλλοι τοπικοί φορείς) αξιοποιώντας τοπικές και βασισμένες στην εμπειρία τους. γνώσεις θα έπρεπε να μπορούν να συνεργάζονται και να συνεισφέρουν με προτάσεις και λύσεις, ώστε να διαμορφώνεται και επικαιροποιείται μια εθνική στρατηγική, αλλά και για να εφαρμόζεται σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο.  Όπως, για το πόσιμο νερό, την αποχέτευση, την άρδευση, τη γεωργία, διάφορα περιβαλλοντικά μέτρα.  Συνοπτικά, για τη διαμόρφωση σχεδίων  διαχείρισης των υδάτων και προγραμμάτων μέτρων.

Μια ολοκληρωμένη και συντονισμένη διαχείριση των υδάτων στη χώρα μας, προστασίας και βιώσιμης χρήση τους θα έπρεπε να βασίζεται στην οδηγία της ΕΕ για τα ύδατα.  Όμως είναι αλήθεια ότι, ακόμη, 20 χρόνια μετά από την έκδοση της Οδηγίας και 17 μετά από την ενσωμάτωσή της στην εθνική νομοθεσία, η χώρα μας προσπαθεί να βρει το βηματισμό της.

Τα προβλήματα που συναντά την εμποδίζουν να διασφαλίσει συνθήκες συνεργασίας για τη διαχείριση των υδάτων στις περιοχές των λεκανών απορροής (ιδίως, η έλλειψη συνεκτικής οργάνωσης, η έλλειψη ικανοποιητικού θεσμικού πλαισίου, η αδυναμία εφαρμογής των σχεδίων διαχείρισης και των προγραμμάτων μέτρων που έχει εγκρίνει, η υστέρηση στην συγκέντρωση, αξιολόγηση και αναφορά δεδομένων, αδυναμία ενεργοποίησης τοπικών φορέων και κατοίκων).