Οι μνήμες πρέπει να μείνουν ζωντανές. Οι νέες γενιές να μαθαίνουν για να μην ξανασυμβεί το ίδιο.
Οι τωρινές άραγε έκαναν αυτό που πρέπει ; Με το ν. 2503/1997 προβλέφθηκε,
“ότι συνιστάται με απόφαση του ΥΠΕΣ 3μελής επιτροπή που έχει, ως αντικείμενο την υποβολή αιτιολογημένης πρότασης για το χαρακτηρισμό των πόλεων και χωριών εκείνων που έχουν υποστεί μεγάλες καταστροφές σε ανθρώπινες ζωές και σε υλικές ζημιές κατά την αντίσταση εναντίον των δυνάμεων κατοχή 1941-1944, ως «μαρτυρικών πόλεων» και «μαρτυρικών χωριών» και πρόβλεψε και πως στελεχώνεται”. Στη συνέχεια με σειρά Προεδρικών Διαταγμάτων εντάσσονται στην κατηγορία αυτή κι άλλες περιοχές της χώρας.
Εκτός όμως από τα λόγια και τις στομφώδεις ομιλίες με ποιο τρόπο θα συντηρηθεί πραγματικά η μνήμη ;
Πως θα μπορούσε να υλοποιείται έμπρακτα ο σεβασμός στην ιστορία αυτών των περιοχών ;
Για να μένουν άσβηστες οι αναμνήσεις;
Έμπρακτη εκδήλωση σεβασμού θ’ αποτελούσαν
-
η παροχή κινήτρων στους απογόνους όσων θυσιάστηκαν. Λ.χ για την πραγματοποίηση επενδύσεων επισκευής, αποκατάστασης και μετατροπής διατηρητέων ή παραδοσιακών οικιών ή κτιρίων σε ξενώνες, πολιτική επενδύσεων συνηθισμένη,
-
Η οργάνωση κοινών εκδηλώσεων μνήμης,
-
Η αδελφοποίηση με τα άλλα μέλη του δικτύου των μαρτυρικών πόλεων και χωριών και η συνεργασία μαζί τους για την ανάπτυξη κοινών δράσεων,
-
Η πρόσκληση μελών της Bundestag να επισκεφτούν τα χωριό μας και να δείξουν έμπρακτα την αναγνώριση, το σεβασμό και τη συγγνώμη τους, επενδύοντας στη μεταμόρφωση του χωριού μας.
-
Η ενίσχυση των απογόνων όσων θυσιάστηκαν από τους κοινοτικούς και εθνικούς περιορισμούς των κρατικών ενισχύσεων.
Μπορεί η τύχη των διεκδικήσεων των γερμανικών αποζημιώσεων να έχει τελματώσει.
Όμως, οι ίδιοι οι Γερμανοί τονίζουν με κάθε ευκαιρία, ότι εκφράζουν τη λύπη τους και την αλληλεγγύη τους.
Ώρα και να το αποδείξουν !